Όπως γράψαμε και σε προηγούμενο σημείωμα μετά το Πραξικόπημα δεν κυβερνάει πλέον την Τουρκία ο Ερντογάν που ξέραμε. Όπως παλιά που ο μεν Σουλτάνος «βασίλευε» αλλά κυβερνούσε την ουσία ο Βεζίρης έτσι και τώρα. Ο Ερντογάν κάνει όλες τις αναγκαίες δηλώσεις καθ΄ υπαγόρευση. Μέχρι το Πραξικόπημα του Ιουλίου ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας απέφευγε κάθε εμπλοκή της χώρας του στο Αιγαίο. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα κατηγορείται σκληρά από την Αντιπολίτευση ότι δήθεν παρεχώρησε νησίδες του Αιγαίου στους Έλληνες. Με την έως τότε τακτική του είχε καταφέρει να ελέγχει πλήρως το στρατό. Ήδη φαίνεται ότι με το Πραξικόπημα ο στρατός «πήρε το πάνω χέρι» και ο Ερντογάν πλέον είναι υπό έλεγχο. Έτσι δικαιολογείται ότι με την πρόφαση του Πραξικοπήματος πολλοί συνεργάτες του, ακόμη και ο υπασπιστής του, μπήκαν στη φυλακή.
Η φυλάκιση χιλιάδων ατόμων στην Τουρκία, αν και αποδίδεται στη υποτιθεμένη συνεργασία τους με τον ιμάμη Γκιουλέν, που ζει στην Αμερική, για την ακρίβεια αποτελεί προπαρασκευαστική ενέργεια φίμωσης όσων τυχόν θα είχαν αντίθετη γνώμη σε όσα έχουν αποφασισθεί να γίνουν σε βάρος της Τουρκίας. Το κύρος του Ερντογάν είναι η εγγύηση κάτω από την οποία η κατάτμηση της Τουρκίας θα ωραιοποιηθεί και θα παρουσιαστεί ως αναγκαία λύση. Παράλληλα η επέκταση της Τουρκίας σε ένα-δυο νησιά του Αιγαίου θα καλύψει κάθε υπόνοια προδοσίας και θα ενισχύσει το κύρος του Προέδρου και την ορθότητα των όποιων αποφάσεών του. Έτσι θα επιτευχθεί η υποχώρηση της Τουρκίας και η αναγνώριση της αυτονομίας των Κούρδων.
Η Ελληνική Κυβέρνηση παράλληλα για να αντέξει τους τριγμούς, που θα δημιουργήσει η εθνική αυτή ταπείνωση, θα πριμοδοτηθεί με κάποια απομείωση του χρέους, κάποιο αμφίβολο κούρεμα. Η επίσκεψη Ομπάμα στις 15 Νοεμβρίου φαίνεται ότι συνδέεται με τις τελικές εντολές που πρέπει να πάρει από πρώτο χέρι τόσο η Κυβέρνηση όσο και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ήλθε η ώρα ο Ελληνικός Λαός να πληρώσει και πάλι με πόνο και ταπείνωση τα φοβερά εγκλήματα των εκτρώσεων, τις μοιχείες, τις βλαστήμιες, τις ομοφυλικές ασέλγειες και όλα τα άλλα.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η ημερομηνία της επισκέψεως Ομπάμα. Είναι πρώτη μέρα της Σαρακοστής των Χριστουγέννων αλλά συμπίπτει και με την εποχή που όρισε ο άγιος Κοσμάς ως αφετηρία των μεγάλων γεγονότων (την εποχή του οργώματος των χωραφιών). Το διεθνές «σκάκι» στο οποίο καλούμεθα να συμμετάσχουμε σαν «πιόνια», όσο και αν φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα ανθρωπίνων αποφάσεων, εκφράζει το ασύλληπτο Θείον Θέλημα.
Οι ώρες είναι κρίσιμες. Απαιτείται έντονη προσευχή, νηστεία με συνέπεια και καθαρή εξομολόγηση. Η Ανατολή αυτή την στιγμή κοιλοπονά και ουρλιάζει από τον πόνο. Όσοι μπορούν να δουν καθαρά βλέπουν την Ανατολική Πύλη να ετοιμάζεται να δεχθεί τον Βασιλέα της Δόξης, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. Όχι μόνον η Τουρκία αλλά και τα Αραβικά Κράτη και η Περσία με το πλήθος των χριστιανών που σιωπηλά περιμένουν στις κατακόμβες την ελευθερία της πίστης. Αλλά και με τα αόρατα στίφη των μαρτύρων που πότισαν με το αίμα τους τα χώματα των χωρών αυτών να συμπαρίστανται νοερά και να φωνάζουν «Έλα Κύριε…!» Η αρχή της Σαρακοστής βρίσκει τους τρείς Μάγους, βασιλείς των Περσών, να ξεκινούν πρώτοι να γνωρίσουν ήδη από τα σπάργανα το Χριστό. Πλήθος λαών της Ανατολής τους ακολουθούν…
Θα μπεί η Ελλάδα στο περιθώριο; «Αρθήσεται άραγε αφ ημών η Βασιλεία…;»