Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεώρησε ότι είναι υποχρεωμένη να πάρει θέση για το πολιτικό ζήτημα που προέκυψε από την ονομασία του νεόκοπου βαλκανικού Κράτους που έχει πρωτεύουσα τα Σκόπια. Δικαιολογεί την παρέμβαση αυτή ο Μακαριότατος με την αιτιολογία ότι υπάρχει και εκκλησιολογικό ζήτημα. Όντως υπάρχει εκκλησιολογικό ζήτημα αλλά η τελευταία που έχει δικαίωμα να μιλήσει γιαυτό είναι η Ελλάδα και η Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας, για τον εξής λόγο:
Ἡ βίαιη και αντικανονική απόσχιση τής Εκκλησίας τής Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά την απελευθέρωση, ήταν δυστυχώς το πρώτο θλιβερό παράδειγμα το οποίο στη συνέχεια μιμήθηκαν οι υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες πού αποσχίσθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τελευταία την Εκκλησία των Σκοπίων. Κατά τον π. Γεώργιο Μεταλληνό το ελληνικό εκκλησιαστικό σχίσμα υπήρξε πρώτη εκδήλωση-μορφή εκκλησιαστικού εθνοφυλετισμού και όταν αργότερα θα ισχυροποιηθεί ἡ εθνικιστική ιδεολογία και στα υπόλοιπα Βαλκανικά κράτη, οι εθνικές Εκκλησίες θα μιμηθούν το παράδειγμα της Ελλαδικής και θα κηρύξουν κι αυτές την «αυτογνώμονα» αυτοκεφαλία τους.
Όπως τώρα ,καλή ώρα, η εκκλησία «της Μακεδονίας»!
Ποιος λοιπόν φταίει για τον Εθνοφυλετισμό των λεγομένων Μακεδόνων; Δεν φταίει το κακό παράδειγμα των λεγομένων Ελλήνων; Τόσο η ιδεολογία του Νεοελληνισμού όσο και η ιδεολογία της Νέας Μακεδονίας έχουν κοινή πηγή την Ευρώπη .Και πιο συγκεκριμένα το Βατικανό (που πρώτο αναγνώρισε Μακεδονικό Έθνος!). Η διάσπαση των Βαλκανίων με τα πολλά Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες καθώς και συνακόλουθα με τους ατέλειωτους αιματηρούς βαλκανικούς πολέμους και την πλήρη αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι η παρανομία την οποίαν δίδαξαν πρώτοι οι «λεγόμενοι» Έλληνες. Επομένως η Ελλαδική Εκκλησία πρέπει μάλλον να κάνει την αυτοκριτική της παρά να μπαίνει μπροστά σε τέτοια ζητήματα. Την στιγμή μάλιστα που το ελλαδικό αυτοκέφαλο ακόμη και μέχρι σήμερα έχει αφήσει τα αιρετικά σπέρματά του στο Σώμα της Εκκλησίας όπως φάνηκε από την ανταρσία του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου κατά του Πατριαρχείου πριν μερικά χρόνια.
Βέβαια ο καθένας κατανοεί την προσπάθεια της Ελλαδικής Εκκλησίας να κρατηθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Ελληνικής κοινωνίας. Επειδή όμως η ιδεολογική της φαρέτρα άδειασε από πνευματική ισχύ γιατί προσκύνησε την κοσμική εξουσία και οδηγείται νομοτελειακά στο περιθώριο της κοινωνίας, προσπαθεί με κοσμικά πλέον μέσα να επιβιώσει. Όλος αυτός ο κατήφορος παρασύρει τόσο τους χριστιανούς όσο και το κράτος σε ένα εθνοφυλετισμό που μόνη διέξοδο θα έχει, δυστυχώς, αν επικρατήσει, τη φρίκη του πολέμου.
Οι άγιοι Αρχιερείς πρέπει να καταλάβουν ότι πρώτα είναι ιερείς του Θεού του Υψίστου, που κάλεσε πάντα τα έθνη σε σωτηρία, και μετά, αν θέλουν, να είναι και Έλληνες. Σε καίρια πνευματικά ζητήματα (ομοφυλοφιλία, βιβλία θρησκευτικών κλπ) που ήταν καθαρά δική τους πνευματική αρμοδιότητα έκαναν την …πάπια. Οι αντικανονικές και παράνομες χειροτονίες τους, όλων των βαθμών ιεροσύνης, με σιμωνιακούς και άλλους τρόπους, συνεχίζονται αδιάπτωτες . Τώρα με ένα «εθνικιστικό ντου» προσπαθούν να κερδίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη του λαού σε ένα Κράτος που καταρρέει. Που καταρρέει από την δική τους (των αρχιερέων ) κυρίως αδιαφορία για το λογικό ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Χριστός. Καθώς και εξ αιτίας της παντελούς περιφρόνησής από μέρους τους των Ιερών Κανόνων (πλην εκείνων που υποτίθεται ότι στηρίζουν την εξουσία τους!)
Το τέλος, πάντως, της « άμικτης μείξης και του αλλοκότου τέρατος» που ονομάσθηκε «ελληνοχριστιανισμός» είναι πλέον ορατό…