Σήμερα επέτειος της Αλώσεως της Πόλης των Πόλεων. Αυτής που ήταν το Καύχημα της Οικουμένης. Η Δόξα του Σταυρού και της Αναστάσεως. Η Πόλη του Κωνσταντίνου, η περίβλεπτος. Σε αυτήν θεμελιώθηκαν τα Ορθόδοξα Δόγματα. Ήταν ο οφθαλμός του Κόσμου. Σε αυτή ακούστηκαν τα ανήκουστα και τα άρρητα μυστήρια της Θεϊκής Παρουσίας στο Κόσμο.
Μετά κατέρρευσε τελειωτικά, η ομορφιά της μεταστράφηκε σε ασχήμια, τα πανηγύρια της σε πένθος, η δόξα της σε ατιμία, ο πλούτος της λεηλατήθηκε, κατεδαφίσθηκαν τα ιερά της, την ασφάλεια των τειχών της διαδέχθηκε ο φόβος και η αβεβαιότητα των επερχομένων. Και όλα αυτά γιατί έγινε «Πόρνη» όπως και η δοξασμένη παλαιά Σιών, το κατοικητήριο του Θεού του Παντοκράτορος. Αρνήθηκε τον Νυμφίο της..
Ανέβηκε η δόξα της μέχρι τον Ουρανό όταν την κυβερνούσαν οι Άγιοι. Κατέβηκε μέχρι τον Άδη όταν αρνήθηκε τον Ουράνιο νυμφίο της και δέχθηκε τις ερωτικές περιπτύξεις του Παπισμού. Πέντε μήνες πριν την Άλωση ο Βασιληάς και ο Πατριάρχης αποφάσισαν την προδοσία της Πίστης σε μια απελπισμένη κίνηση σωτηρίας. Ο παράγων Θεός μπήκε στην άκρη. Ο Πάπας γίνεται ρυθμιστής της κατάστασης. Μια ψευτοένωση επισπεύδεται. Όσοι είναι ευσεβείς και λογικοί άνθρωποι βλέπουν την προδοσία και εγκαταλείπουν το Ναό της Αγίας Σοφίας. Το Δεκέμβριο του 1452 ο Πατριάρχης στην «ενωτική λειτουργία» μνημονεύει την ώρα του Χερουβικού, στην προσκομιδή, τον αιρετικό Πάπα. Τότε όλα τελείωσαν…
Το δημοτικό τραγουδάκι περιγράφει το γεγονός με μια απλή αλλά και βαθιά καθαρότητα:
«Παύσετε το Χερουβικό και ας χαμηλώσουν τ άγια
Γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.»
Η αποστασία έγινε αφορμή να καταστραφεί το ωραιότερο όνειρο που έζησε η Ανθρωπότητα ανά τους αιώνες.
Η Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος που ετοιμάζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο που στοχεύει;
Θέλει να ξαναβάλει την Ορθοδοξία στις αιώνιες βάσεις της ώστε να μεγαλουργήσει ξανά στην Πόλη και στην Οικουμένη ή θα ακολουθήσει την αποστασία των Ενωτικών κατά την Εποχή της Άλωσης με τις προδιαγεγραμμένες γνωστές συνέπειες;
Μετά κατέρρευσε τελειωτικά, η ομορφιά της μεταστράφηκε σε ασχήμια, τα πανηγύρια της σε πένθος, η δόξα της σε ατιμία, ο πλούτος της λεηλατήθηκε, κατεδαφίσθηκαν τα ιερά της, την ασφάλεια των τειχών της διαδέχθηκε ο φόβος και η αβεβαιότητα των επερχομένων. Και όλα αυτά γιατί έγινε «Πόρνη» όπως και η δοξασμένη παλαιά Σιών, το κατοικητήριο του Θεού του Παντοκράτορος. Αρνήθηκε τον Νυμφίο της..
Ανέβηκε η δόξα της μέχρι τον Ουρανό όταν την κυβερνούσαν οι Άγιοι. Κατέβηκε μέχρι τον Άδη όταν αρνήθηκε τον Ουράνιο νυμφίο της και δέχθηκε τις ερωτικές περιπτύξεις του Παπισμού. Πέντε μήνες πριν την Άλωση ο Βασιληάς και ο Πατριάρχης αποφάσισαν την προδοσία της Πίστης σε μια απελπισμένη κίνηση σωτηρίας. Ο παράγων Θεός μπήκε στην άκρη. Ο Πάπας γίνεται ρυθμιστής της κατάστασης. Μια ψευτοένωση επισπεύδεται. Όσοι είναι ευσεβείς και λογικοί άνθρωποι βλέπουν την προδοσία και εγκαταλείπουν το Ναό της Αγίας Σοφίας. Το Δεκέμβριο του 1452 ο Πατριάρχης στην «ενωτική λειτουργία» μνημονεύει την ώρα του Χερουβικού, στην προσκομιδή, τον αιρετικό Πάπα. Τότε όλα τελείωσαν…
Το δημοτικό τραγουδάκι περιγράφει το γεγονός με μια απλή αλλά και βαθιά καθαρότητα:
«Παύσετε το Χερουβικό και ας χαμηλώσουν τ άγια
Γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.»
Η αποστασία έγινε αφορμή να καταστραφεί το ωραιότερο όνειρο που έζησε η Ανθρωπότητα ανά τους αιώνες.
Η Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος που ετοιμάζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο που στοχεύει;
Θέλει να ξαναβάλει την Ορθοδοξία στις αιώνιες βάσεις της ώστε να μεγαλουργήσει ξανά στην Πόλη και στην Οικουμένη ή θα ακολουθήσει την αποστασία των Ενωτικών κατά την Εποχή της Άλωσης με τις προδιαγεγραμμένες γνωστές συνέπειες;