Υπάρχει ένα αρχαίο ρητό: «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Που σημαίνει, όταν πέσει μια βελανιδιά κάθε ένας μπορεί να κόψει ξύλα. Και μεταφορικά, η πτώση ενός μεγάλου δίνει ευκαιρία να κερδίσουν πολλοί. Έτσι λοιπόν η δύσκολη θέση στην οποία έχει βρεθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο λόγω της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου έχει ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου». Μαζί με τους άλλους αμφισβητίες της Συνόδου και το Πατριαρχείο Αντιοχείας.
Οι λόγοι που επικαλείται είναι πολλοί αλλά και …
λίγοι. Ένας είναι κυρίως ο λόγος :η αμφισβήτηση από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων περιοχών της δικαιοδοσίας του. Εκείνο όμως που πρέπει να προσεχθεί είναι κάτι άλλο. Στην απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας περιλαμβάνεται και ένα θέμα που πρέπει ιδιαίτερα να τονισθεί γιατί δείχνει ότι οι Αντιοχείς δεν έχουν πάρει το μήνυμα, όπως και αρκετές άλλες Εκκλησίες και Πατριαρχεία. Πριν μπούμε στο θέμα να θυμηθούμε κάτι σημαντικό. Η Συρία, ένα ευνομούμενο Κράτος, μπήκε στη δύνη του εμφυλίου πολέμου μετά την επίσκεψη εκεί του Πάπα και την θερμότατη επικοινωνία με τον Πατριάρχη Αντιοχείας. Τυχαίο; Από τότε ξεκίνησαν όλα τα δεινά. Θάνατοι, θρησκευτικά εγκλήματα, προσφυγιά κλπ Μα ήταν τόσο θερμή η υποδοχή του Πάπα ώστε πολλοί να νομίζουν ότι ενώθηκαν οι δύο «Εκκλησίες»!
Στην απόφαση λοιπόν που πήρε στις 6.Ιουνίου η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας διατυπώνεται η ένσταση ότι δεν περιέχεται στα θέματα της Μεγάλης Συνόδου ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους Παπικούς, που είχε προταθεί σε αρχικές προπαρασκευαστικές συναντήσεις. Αγωνιά δηλαδή, το Πατριαρχείο Αντιοχείας γιατί δεν θα ανατραπεί η Κανονική Τάξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας που έχει κατοχυρωθεί με Οικουμενικές Συνόδους. Δεν καταλαβαίνουν οι εκκλησιαστικοί αυτοί ταγοί ότι με το να αμφισβητούν τις Οικουμενικές Συνόδους αμφισβητούν τη υπόστασή τους ως Πατριαρχείο.
Είναι λυπηρό ότι ένα τόσο παλαιό Πατριαρχείο πολεμάει για περιουσιακά θέματα και αμφισβητεί την ίδια την κανονική τάξη, αγωνίζεται για τα «βρώματα» και όχι για τα δόγματα. Μπορεί σήμερα να μην υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοσθεί αναγκαστικά η Κανονική Τάξη μέσα στη Ορθόδοξη Εκκλησία για πολλούς λόγους αλλά Αυτός που θέσπισε τους Ιερούς Κανόνες, διά των αγίων Αποστόλων Του, υπάρχει και σιωπά προς το παρόν.
Υπάρχει και ένα μήνυμα για τους δικούς μας Πατριαρχικούς. Όταν προτείναν τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Παπικούς δεν καταλάβαιναν ότι η σύγκρουση με τους Ιερούς Κανόνες έχει συνέπειες. Σήμερα που τους το γυρίζει η Αντιόχεια ως «μπούμερανκ», το καταλαβαίνουν;
« Όποιος σπέρνει ανέμους, μαζεύει θύελλες», κατά την παροιμία.
Οι λόγοι που επικαλείται είναι πολλοί αλλά και …
λίγοι. Ένας είναι κυρίως ο λόγος :η αμφισβήτηση από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων περιοχών της δικαιοδοσίας του. Εκείνο όμως που πρέπει να προσεχθεί είναι κάτι άλλο. Στην απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας περιλαμβάνεται και ένα θέμα που πρέπει ιδιαίτερα να τονισθεί γιατί δείχνει ότι οι Αντιοχείς δεν έχουν πάρει το μήνυμα, όπως και αρκετές άλλες Εκκλησίες και Πατριαρχεία. Πριν μπούμε στο θέμα να θυμηθούμε κάτι σημαντικό. Η Συρία, ένα ευνομούμενο Κράτος, μπήκε στη δύνη του εμφυλίου πολέμου μετά την επίσκεψη εκεί του Πάπα και την θερμότατη επικοινωνία με τον Πατριάρχη Αντιοχείας. Τυχαίο; Από τότε ξεκίνησαν όλα τα δεινά. Θάνατοι, θρησκευτικά εγκλήματα, προσφυγιά κλπ Μα ήταν τόσο θερμή η υποδοχή του Πάπα ώστε πολλοί να νομίζουν ότι ενώθηκαν οι δύο «Εκκλησίες»!
Στην απόφαση λοιπόν που πήρε στις 6.Ιουνίου η Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας διατυπώνεται η ένσταση ότι δεν περιέχεται στα θέματα της Μεγάλης Συνόδου ο κοινός εορτασμός του Πάσχα με τους Παπικούς, που είχε προταθεί σε αρχικές προπαρασκευαστικές συναντήσεις. Αγωνιά δηλαδή, το Πατριαρχείο Αντιοχείας γιατί δεν θα ανατραπεί η Κανονική Τάξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας που έχει κατοχυρωθεί με Οικουμενικές Συνόδους. Δεν καταλαβαίνουν οι εκκλησιαστικοί αυτοί ταγοί ότι με το να αμφισβητούν τις Οικουμενικές Συνόδους αμφισβητούν τη υπόστασή τους ως Πατριαρχείο.
Είναι λυπηρό ότι ένα τόσο παλαιό Πατριαρχείο πολεμάει για περιουσιακά θέματα και αμφισβητεί την ίδια την κανονική τάξη, αγωνίζεται για τα «βρώματα» και όχι για τα δόγματα. Μπορεί σήμερα να μην υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοσθεί αναγκαστικά η Κανονική Τάξη μέσα στη Ορθόδοξη Εκκλησία για πολλούς λόγους αλλά Αυτός που θέσπισε τους Ιερούς Κανόνες, διά των αγίων Αποστόλων Του, υπάρχει και σιωπά προς το παρόν.
Υπάρχει και ένα μήνυμα για τους δικούς μας Πατριαρχικούς. Όταν προτείναν τον κοινό εορτασμό του Πάσχα με τους Παπικούς δεν καταλάβαιναν ότι η σύγκρουση με τους Ιερούς Κανόνες έχει συνέπειες. Σήμερα που τους το γυρίζει η Αντιόχεια ως «μπούμερανκ», το καταλαβαίνουν;
« Όποιος σπέρνει ανέμους, μαζεύει θύελλες», κατά την παροιμία.