Ο Πρωθυπουργός, όπως είναι ήδη βεβαιωμένο από τα γεγονότα, είναι το κατάλληλο άβουλο όργανο στα χέρια κάποιων ισχυρών που έβαλαν εξ αρχής στόχο μέσα από συνθήκες οικονομικής καταπίεσης να ξεριζώσουν την Πίστη αυτού του Λαού. Την μόνη πραγματικά ελεύθερη και αληθινή Πίστη. Για το σκοπό αυτό δεν περιμένουν από κανένα Καμμενο-Τσίπρα να αποφασίσει. Αποφασίζουν αυτοί για εκείνους και η ελληνική Κυβέρνηση εκτελεί, μια και δεν κυβερνάει …
Η προτεινόμενη λοιπόν τροποποίηση του άρθρου 3 πέραν από όσα διαλαμβάνει περί θρησκευτικής ουδετερότητας έχει και μια πονηριά πολύ καλά καμουφλαρισμένη. Πρόκειται για την απάλειψη της φράσεως του ισχύοντος Συντάγματος: « (Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας), που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό...». Η τελευταία αυτή φράση που αναγνωρίζει αρχηγό της Εκκλησίας το Χριστό στην πρόταση αναθεώρησης διαγράφηκε. Όμως αυτή ακριβώς η φράση έχει μεγάλη ιστορία αλλά και τεράστια σημασία και προαναγγέλλει ξεκάθαρα τα τεκταινόμενα. Γιά να κατανοήσουμε τον κίνδυνο που απειλείται να ανατρέξουμε στην ιστορία.
Η Ελλαδική Εκκλησία μετά την Επανάσταση του 21 και την άφιξη του Όθωνα δημιούργησε σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την εξής μεθόδευση: Το 1833 με απόφαση των Βαυαρών και του Όθωνα η Εκκλησία της Ελλάδας αποκόπηκε από την Κωνσταντινούπολη και παρέμεινε μόνον σε «δογματική και πνευματική εξάρτηση από το Πατριαρχείο»(Όπως, καλή ώρα διατηρείται αυτό περίπου στο Τσιπρο-σύνταγμα).Δηλαδή η Εκκλησία της Ελλάδος τότε έγινε αυτοκέφαλη με ανώτατη Εκκλησιαστική αρχή όχι όλους τους Επισκόπους αλλά πενταμελή Ιερά Σύνοδο που αποτελείτο μόνον από τους αγαπητούς του Βασιληά Επισκόπους (όπως έγινε ξανά την εποχή της Δικτατορίας). Από αυτόν διορίζονταν και παύονταν. Στις συνεδριάσεις παρίστατο βασιλικός επίτροπος με δικαίωμα αρνησικυρίας. Δηλαδή χωρίς την συγκατάθεσή του καμμία απόφαση της Συνόδου δεν είχε ισχύ. Και το φοβερότερο: Αρχηγός της Εκκλησίας δεν ήταν πλέον ο Χριστός , αλλά ένας αιρετικός άνθρωπος , ο Βασιλιάς Όθωνας. Το διάταγμα του αυτοκέφαλου (23 Ιουλίου 1833) όριζε κεφαλή της Εκκλησίας της Ελλάδος τον βασιλιά Όθωνα! Όχι το Χριστό!
Όταν λοιπόν τώρα αφαιρείται σε ένα κατ εξοχήν νομικό κείμενο, όπως είναι το Σύνταγμα, η φράση που αναγνωρίζει αρχηγό της Εκκλησίας το Χριστο, αυτό κάτι σημαίνει. Κάτι σοβαρό σημαίνει...
Σκοπός όλης αυτής της πονηρής μεθόδευσης που τότε μεν απέτυχε αλλά τώρα επαναφέρεται με την προτεινόμενη Αναθεώρηση είναι η δημιουργία μιάς «κρατικής εκκλησίας» (κατά το πρότυπο της Αγγλικανικής), με αρχηγό βασιληά ή κάποιο Πρόεδρο. Ήδη πρίν χρόνια ο διαβόητος εκείνος «ανάδελφος» Πρόεδρος , Χρ. Σαρτζετάκης, το είχε προτείνει. Και ο μέγας «διδάσκαλος του Έθνους» Αδαμάντιος Κοραής τέτοιου τύπου Ορθοδοξία διεκήρυττε. Θέλουν μια Ελλαδίτικη Ορθοδοξία υποχείριο του Κράτους. Κάτι σαν μια προτεσταντική ομολογία, ορθοδόξου βέβαια τύπου! Αυτό είναι και η υποκάρδιος ελπίδα του Βατικανού. Όχι μια ενιαία ορθοδοξία αλλά πολλές. Άλλωστε εδώ και χρόνια, όπου προβλέπεται στην Ευρώπη δήλωση του θρησκεύματος, ενώ για τους παπικούς είναι μόνον «Catholic» για τους ορθοδόξους δεν είναι απλά «Orthodox» αλλά οφείλει να δηλώνεται ως «Greek Orthodox», ή «Russian Orthodox» κλπ
Οι γερμανοί λοιπόν ξανάρχονται . Όχι με κάποιο Όθωνα αλλά με μια Αντιβασιλεία τύπου Τσίπρα. Έρχονται έτοιμοι από καιρό. Μελετημένοι. Να διαλύσουν την Εκκλησία, να κλείσουν μοναστήρια, να πουλήσουν στα παζάρια τα ιερά και τα όσια, όπως έγινε με τους Βαυαρούς. Όποιος από τους παπάδες τους υποταχθεί θα περάσει…ζάχαρι. Όπως ο Φαρμακίδης, ο Καΐρης, ο Ανδρούσης Ιωσήφ κ.α.
Λοιπόν, η Ορθόδοξη Εκκλησία μπαίνει πλέον πάλι σε επίσημο διωγμό. Μία αντίδραση υπάρχει: Κάθε στιγμή ένα εκ βαθέων «Κύριε Ελέησον»!